Lečenje konopljom
Konoplja se kao lek upotrebljava preko 5000 godina. 2740. pne. je zabeležena prva upotrebe konoplje kao leka u Kini. Herbarijum kineskog cara Šen Nunga konoplju spominje kao biljku koja može biti delotvorna u lečenju malarije i konstipacije.
Krajem 19. veka, nakon 40-ak godina relativno intezivnog interesa za istraživanje konoplje u liječenju različitih bolesti, njenu medicinsku upotrebu potiskuje ubrzani razvojem sintetički deriviranih lijekova.
Lekovita svojstva konoplje
Brojnim naučnim istraživanjima su dokazana mnoga lekovita svojstva konoplje. Pojedina lekovita svojstva zavise od načina unošenja (ishranom, mazanjem uljem, ili udisanjem dima).
Leči: nesanicu, stres, gubitak apetita, glavobolju.
Pomaže kod: mučnine (usled hemoterapije, AIDS-a, raka, morske bolesti), astme, migrene, visokog pritiska, epilepsije, grčeva mišića, bolova u leđima, artritisa, reumatizma, zubobolje, čišćenja pluća (od nikotina i drugih otrova) i iskašljavanja.
Ublažava posledice: AIDS-a, tumora, raka, multiple skleroze, glaukoma (staračkog slepila).
Medicinska istorija nije zabeležila niti jedan smrtni slučaj predoziranja indijskom konopljom, što je svrstava među najbezbednije lekove. THC je jedna od nekolicine kemikalija za koje se nezna toksična količina.
Marihuana ne stvara ovisnost. Na relativnoj ljestvici, marihuana je manja navika od slatkog (čokolada, šečer i sl.).
Štetnost konoplje
Konoplja dužim unošenjem izaziva poteškoće u kratkoročnom pamćenju i uzrokuje rasejanost. Unošenje konoplje pušenjem može biti štetnije od drugih načina unošenja, jer pri samoj definiciji dima, govorimo o obaveznoj prisutnosti ugljičnog dioksida CO 2, koji ulazi u pluća.
